ഇളവെയിലേറ്റു മയങ്ങി നിൽക്കുന്നൊരാ...
പനിനീർ പൂവിനെ നീയിന്നു കണ്ടുവോ...
നൂറായിരമിഷ്ടമുള്ളിൽ മറച്ചുകൊ-
ണ്ടീവഴി പോകുന്നോരർക്കനെ നോക്കുന്നു...
നാണത്താൽ പാതിയടഞ്ഞ മിഴികളും...
തെല്ലു വിറയ്ക്കുന്ന പൂന്തളിർ മേനിയും...
എന്തോ മൊഴിയുവാൻ വെമ്പുന്ന ചൊടികളും...
ശൃംഗാര കുങ്കുമം ചാർത്തിയ വദനവും...
എന്തോ പറയാതെ പറയുന്നതുണ്ടാവാം...
മെല്ലെയാ കണ്‍കളാൽ വിട ചൊൽവതുണ്ടാവാം...
നാളെയിന്നേരമിങ്ങണയുന്നതിൻ മുൻപേ...
അടരാതിരിക്കുവാൻ പ്രാർഥിപ്പതുണ്ടാവാം...
പനിനീര്‍ പുഷ്പവും വരികളും കൊള്ളാം
ReplyDeleteവരികള്‍ കൂടിയായപ്പൊള്‍ അഴക് കൂടിയേട്ടൊ ........!
ReplyDeleteഅര്‍ക്കനേ മനസ്സാ വരിച്ച , നാണിച്ച പനിനീര്‍പൂവ് ...
അടുത്ത പുലരി വരെ , പൊക്ക് വെയിലിനോട്
താല്‍ക്കാലിക വിടയോതുമ്പൊള്‍ , ഉള്ളം
പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നുണ്ട് , കൊഴിഞ്ഞ് പൊകാതിരിക്കാന്‍ ..
ഒരൊ മനുഷ്യമനസ്സും ഇതുപൊലെയാണ് , പക്ഷേ
കാലമെന്ന വിധി , ഒരൊറ്റ നിമിഷം കൊണ്ടെത്തൊക്കെ നടത്തുന്നുവല്ലേ ..?
" കണ്ടുവോ .. പനിനീര്‍പൂവിന് താഴേ അധികം മുനയില്ലാത്ത
കുഞ്ഞന്‍ മുള്ളുകള്‍ " വെയിലിന് പൊറല്‍ ഏല്‍ക്കാതിരിക്കാനാകുമല്ലെ ...?