മഴക്കൊപ്പം വന്ന വിരുന്നുകാരി...

പെയ്തൊഴിഞ്ഞ മഴയുടെ ശേഷിപ്പുകൾ തലോടി അവൾ പറന്നു നടന്നു... 

മഴമണികളെ തൊട്ടും, 

നാണത്താൽ കൂമ്പിയ പൂക്കളോട് കിന്നാരം പറഞ്ഞും, 

നീർത്തുള്ളികളാൽ സ്നേഹം പൊഴിച്ച ചെടികളെ വലം വച്ചും, 

കളിച്ചും ചിരിച്ചും, 

ചിറകുകൾ നനയാതിരിക്കാൻ ശ്രദ്ധിച്ചും, 

സ്വാതന്ത്ര്യം ആഘോഷിച്ചും പറന്നു നടക്കുന്നതിനിടയിൽ, 

സഹതാപം തോന്നിയിട്ടാവണം, 

മൂന്നാം കണ്ണും തൂക്കി പിന്നാലെ ചെന്ന എനിക്ക് മുന്നിലും അവൾ നിന്നു തന്നു... 

പടമെടുത്ത് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആംഗലേയ ഭാഷയിൽ ഞാൻ അവൾക്കു നന്ദി പറഞ്ഞു... 

പറന്നകലാൻ തുടങ്ങിയവൾ പതിയെ തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കി ചിരിച്ചെന്നു തോന്നി... 

ആ ചിരിയിൽ ഒരു പുച്ഛരസം കലർന്നിരുന്നുവോ എന്ന് ഇപ്പോൾ ആലോചിക്കുമ്പോൾ തോന്നുന്നു... 

'ശ്രേഷ്ഠ ഭാഷയെ മറന്നു പോകുന്നുവോ നീ' എന്നൊരു കുറ്റപ്പെടുത്തൽ ഉണ്ടായിരുന്നോ ആ ചിരിയിൽ... 

ആവോ... ആർക്കറിയാം...